Różnica między graczami a zawodnikami pod względem podatkowym
Różnica między graczami a zawodnikami pod względem podatkowym
Aktualny na: 11 sierpnia 2025
Krótki wniosek
W Australii opodatkowanie wygranych zależy od statusu gracza. Amator, który gra dla zabawy nie płaci podatków od wygranych. Profesjonalista, dla którego hazard jest głównym źródłem dochodu, jest zobowiązany do zadeklarowania zysku i zapłaty podatku od działalności handlowej.
1. Podejście ATO do określania statusu gracza
Australijski Urząd Podatkowy (ATO) nie posiada jednej formalnej definicji, lecz stosuje zestaw kryteriów:
2. Zwykli gracze (amatorzy)
Grają nieregularnie lub jako forma wypoczynku.
Wygrane i straty nie są brane pod uwagę w sprawozdawczości podatkowej.
Nie prowadzą profesjonalnych rekordów zakładów i nie otrzymują stabilnych dochodów z gry.
Nawet duże jednorazowe wygrane (jak jackpot) nie są opodatkowane.
Przykład:
3. Zawodowi gracze
Główną działalnością jest hazard (kasyno, poker, zakłady sportowe).
Gra rozgrywana jest regularnie i systematycznie, z oczekiwaniem na zysk.
Dochód jest zadeklarowany jako dochód z działalności gospodarczej.
Możliwość umorzenia kosztów związanych z działalnością (składki turniejowe, podróże, oprogramowanie do analizy).
Stawka podatku zależy od całkowitej kwoty dochodu i jest stosowana na skalę dla osób fizycznych lub przedsiębiorstw.
Przykład:
4. Sytuacje graniczne
Gracz może zacząć jako amator, ale wraz ze wzrostem częstotliwości i objętości wygranych, ATO może przekwalifikować go jako profesjonalistę.
Korzystanie z kasyn jako źródła regularnych dochodów poprzez polowanie bonusowe lub arbitraż również zwiększa ryzyko uznania komercyjnego.
5. Niuanse międzynarodowe
Dla profesjonalnych graczy wygrane z zagranicznych kasyn i turniejów są również opodatkowane w Australii.
Międzynarodowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą obniżyć lub wyeliminować powtarzający się podatek, jeżeli został zapłacony za granicą.
6. Zalecenia dla graczy
Amatorzy: Zapisz, że gra jest zabawne i zachować historię depozytu/wypłaty do potwierdzenia.
Profesjonaliści: przechowywać pełną dokumentację finansową, korzystać z usług księgowych i składać deklaracje na czas.
W razie wątpliwości: Zażądaj pisemnego wyjaśnienia od ATO (orzeczenie prywatne).
Wniosek
Główną różnicą między amatorem a profesjonalistą w Australii jest cel i spójność gry. Amatorzy nie płacą podatku od wygranych, profesjonaliści są zobowiązani do zadeklarowania dochodu i zapłacić podatek jakby z firmy. Właściwa identyfikacja statusu unika kwestii ATO i kar.
Aktualny na: 11 sierpnia 2025
Krótki wniosek
W Australii opodatkowanie wygranych zależy od statusu gracza. Amator, który gra dla zabawy nie płaci podatków od wygranych. Profesjonalista, dla którego hazard jest głównym źródłem dochodu, jest zobowiązany do zadeklarowania zysku i zapłaty podatku od działalności handlowej.
1. Podejście ATO do określania statusu gracza
Australijski Urząd Podatkowy (ATO) nie posiada jednej formalnej definicji, lecz stosuje zestaw kryteriów:
- Regularność i objętość zakładów.
- Cel udziału w hazardzie (rozrywka lub dochód).
- Dostępność planowania strategicznego, inwestycje w szkolenia, wykorzystanie profesjonalnych narzędzi.
- Główne źródło utrzymania.
2. Zwykli gracze (amatorzy)
Grają nieregularnie lub jako forma wypoczynku.
Wygrane i straty nie są brane pod uwagę w sprawozdawczości podatkowej.
Nie prowadzą profesjonalnych rekordów zakładów i nie otrzymują stabilnych dochodów z gry.
Nawet duże jednorazowe wygrane (jak jackpot) nie są opodatkowane.
Przykład:
- Brisbane gracz wygrał 70,000 AUD w automaty online, grając co kilka tygodni. ATO nie traktuje go jako działalności gospodarczej, nie ma podatku.
3. Zawodowi gracze
Główną działalnością jest hazard (kasyno, poker, zakłady sportowe).
Gra rozgrywana jest regularnie i systematycznie, z oczekiwaniem na zysk.
Dochód jest zadeklarowany jako dochód z działalności gospodarczej.
Możliwość umorzenia kosztów związanych z działalnością (składki turniejowe, podróże, oprogramowanie do analizy).
Stawka podatku zależy od całkowitej kwoty dochodu i jest stosowana na skalę dla osób fizycznych lub przedsiębiorstw.
Przykład:
- Profesjonalny pokerzysta z Melbourne, który bierze udział w turniejach przez cały rok i otrzymuje ponad 150.000 AUD rocznie od tego, jest zobowiązany do zapłaty podatku jak od zwykłych dochodów.
4. Sytuacje graniczne
Gracz może zacząć jako amator, ale wraz ze wzrostem częstotliwości i objętości wygranych, ATO może przekwalifikować go jako profesjonalistę.
Korzystanie z kasyn jako źródła regularnych dochodów poprzez polowanie bonusowe lub arbitraż również zwiększa ryzyko uznania komercyjnego.
5. Niuanse międzynarodowe
Dla profesjonalnych graczy wygrane z zagranicznych kasyn i turniejów są również opodatkowane w Australii.
Międzynarodowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą obniżyć lub wyeliminować powtarzający się podatek, jeżeli został zapłacony za granicą.
6. Zalecenia dla graczy
Amatorzy: Zapisz, że gra jest zabawne i zachować historię depozytu/wypłaty do potwierdzenia.
Profesjonaliści: przechowywać pełną dokumentację finansową, korzystać z usług księgowych i składać deklaracje na czas.
W razie wątpliwości: Zażądaj pisemnego wyjaśnienia od ATO (orzeczenie prywatne).
Wniosek
Główną różnicą między amatorem a profesjonalistą w Australii jest cel i spójność gry. Amatorzy nie płacą podatku od wygranych, profesjonaliści są zobowiązani do zadeklarowania dochodu i zapłacić podatek jakby z firmy. Właściwa identyfikacja statusu unika kwestii ATO i kar.
